Mijn collega’s weten: als je mij belt, dan ben ik er à la minute

“Vorige week stond ik op de kraamafdeling, gisteren bij neurologie en vrijdag bij cardiologie. Jaren geleden ben ik gestart als verpleegkundige in de Anna-flexpool, omdat het werk goed te combineren viel met de kinderen. Sporten, clubjes, je kent het wel. Kinderen vragen om wendbaarheid. Inmiddels zijn mijn kinderen volwassen, maar werk ik nog altijd in de flexpool. Ik hou van spontaniteit en afwisseling, daar sluit dit werk heel goed bij aan. Geen werkdag is hetzelfde, en dat bevalt goed. Zo word ik keer op keer uitgedaagd om nieuwe dingen te leren, ook al werk ik hier al 30 jaar.”  

Bijspringen waar nodig 

“Het is superfijn dat ik de dynamiek in mijn privéleven kan combineren met mijn werk. Een vaste planning of standaard werkdag geeft me de rillingen. Maar dankzij Anna kan ik mijn passie voor de zorg uitvoeren in een omgeving die volledig bij me past. En dat is echt niet voor iedereen weggelegd. Het kiezen van je diensten geeft veel vrijheid, maar je moet er óók tegen kunnen als je last minute naar de neurologie moet, terwijl je je op oncologie had ingesteld. Sommige mensen liggen daar wakker van, maar mij geeft het juist energie. Op iedere afdeling word ik met open armen ontvangen. Inmiddels draai ik al zolang mee dat ik overal kan inspringen.”

Het Anna-gevoel 

“Als flexibele kracht heb je natuurlijk geen vast team. Maar je wordt hier wél als volwaardig teamlid gezien. De lijnen met artsen zijn kort en je wordt overal serieus genomen. Er wordt echt vertrouwd op je expertise en ervaring, ook al sta je via de flexpool op sommige afdelingen maar eens in de maand. Dat is echt uniek. We kennen elkaar en weten precies wat we aan elkaar hebben. Stel, je hebt tijdens je vroege dienst een patiënt die acuut benauwd wordt. Dan hoef je maar één keer te bellen, en voor je het weet staat er een heel team om je heen. Dat is voor mij het Anna-gevoel: samen rennen voor de patiënt.”