Het leek haar ooit de allermooiste baan: werken in de ouderenzorg. Toch doofde het vuurtje bijna toen Kristel (36) in een depressie en burn-out terechtkwam. Dankzij vrijwilligerswerk bij het Anna vond ze haar enthousiasme én zelfvertrouwen terug. Nu werkt ze als welzijnsmedewerker bij Anna Ouderenzorg. “Het vuurtje? Dat brandt weer volop.”

Een aantal jaar geleden, bij haar vorige werkgever in de ouderenzorg, kreeg Kristel een burn-out. “Ik kwam thuis te zitten, had depressieve gevoelens en weinig zelfvertrouwen meer. Ik twijfelde aan alles: moet ik de ouderenzorg verlaten? En kán ik nog wel werken? Tijdens gesprekken met mijn UWV-coach merkte ik dat ik de zorg nog een kans wilde geven. Ze gaf me de tip om met vrijwilligerswerk bij het Anna Ziekenhuis te starten. Dat bleek een hele goede keuze.” 

Dít is wat ik wil doen

Kristel begon als Anna Buddy. “Ik bezocht ouderen op de verpleegafdelingen van het ziekenhuis. Bijvoorbeeld voor een gesprek, om samen de krant te lezen of om een spelletje te doen. Ik had de tijd om de patiënt persoonlijke aandacht te geven. Al snel wist ik: dít is wat ik wil doen.” Beetje bij beetje groeide haar zelfvertrouwen, met dank aan de vrijwilligerscoördinatoren die haar steunden. Na anderhalf jaar besloot Kristel de stap naar betaald werk te maken. “Ik zag een vacature voor welzijnsmedewerker bij woonzorgcentrum Heide. Een functie waarbij het – net als in de rol van Anna Buddy – draait om de persoonlijke wensen van bewoners. Hen ondersteun je bij verschillende activiteiten.”

De opleidingen mocht ik via het Anna volgen

De vacature bleek intern al vervuld te zijn, maar Kristel kon wel aan de slag als huiskamerassistent. Daarmee werd ze verantwoordelijk voor de (maaltijden in) de gezamenlijke huiskamer. “Ook een supermooie functie. Toch kriebelde het toen ik opnieuw een vacature voor welzijnsmedewerker zag. Heel even twijfelde ik nog: ik heb namelijk niet de juiste diploma’s. Dat was gelukkig geen probleem. De opleidingen mocht ik via het Anna volgen. Daarmee zei mijn leidinggevende eigenlijk: jij kunt het. En dat voelt goed.”

Ik haal er veel voldoening uit

De afgelopen jaren vond Kristel niet alleen het vertrouwen in zichzelf, maar ook in de zorg terug. “Hier richten we ons écht op de bewoners. Als welzijnsmedewerker kan ik veel voor ze betekenen. Door ze een hand, een knuffel of een praatje te bieden, ontstaat er rust, een twinkeling in de ogen of een glimlach. Daar haal ik veel voldoening uit. In deze functie richt ik me ook op meerzorg. Dat wil zeggen dat ik individuele begeleiding bied aan een aantal bewoners die dit nodig hebben. Heel speciaal, vind ik dat. Toen ik nog een burn-out had, dacht ik er weleens aan om in een andere sector te gaan werken. Ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Hier ligt mijn hart.”