Als er iemand letterlijk alle hoeken en gaten van het Anna Ziekenhuis kent, is het Suzanne wel. De afdelingsmanager begon in het Anna te werken als havo-scholier met een bijbaantje. Haar moeder die (nog steeds) in het ziekenhuis werkt, gaf haar de tip dat er een vacature was.

Inmiddels is ze afdelingsmanager van Oogheelkunde, KNO en wondconsulenten en tijdelijk ook van Kindergeneeskunde, Gynaecologie en Verloskunde. “Ik krijg hier alle vertrouwen, daar ben ik blij mee.”

Suzanne begon haar carrière in het Anna met het poetsen van wc’s. “Daarna werd ik gepromoveerd en mocht ik ook opruimen als mensen hadden overgegeven, haha.” Ook als student bleef Suzanne een bijbaan in het Anna houden. Zo was ze de vaste weekendhulp op de ic, hielp ze met eten rondbrengen en werkte ze als afdelingssecretaresse.

Toch koos ze niet voor een medische opleiding. “Mijn talent zit meer in organiseren”, legt ze uit. Maar na een paar jaar bij Rabobank wilde ze graag iets anders doen. “Ik dacht na: wat wil ik nou écht? Uiteindelijk wist ik: ik had bij de bank inmiddels zoveel geleerd, dat wilde ik graag toepassen in de zorg.”

En toen wees haar moeder haar -weer- op een functie die vrijkwam in het Anna, namelijk die van afdelingsmanager.

Ze heeft nooit spijt gehad van haar keuze. “Zorgen voor patiënten, dat kunnen mijn collega’s natuurlijk veel beter dan ik. Ik help om de organisatie gezond te houden. Ik probeer elke dag op de afdeling te zijn, zodat ik hoor wat mij collega’s nodig hebben. Toen ik hier poetste zorgde ik eigenlijk ook al dat anderen fijn konden werken, en dat doe ik op een heel andere manier nog steeds. Als mijn collega’s goed voor patiënten kunnen zorgen, is mijn dag goed.”

Je krijgt hier vertrouwen

Suzanne is blij met de kansen die ze in haar carrière heeft gekregen. “Je kunt je jezelf hier steeds verder ontwikkelen. Je krijgt alle vertrouwen.” Ze heeft 2 kleine kinderen en is tevreden met hoe het gaat. “Ik heb een fijne balans tussen werk en privé. Maar als mijn kinderen wat groter zijn? Wie weet wat ik dan ga doen!”

In het ziekenhuis komt Suzanne nog steeds mensen tegen die ze kent uit de tijd dat ze wc’s poetste. “Mooi, toch? We gaan hier in het ziekenhuis leuk met elkaar om. Daar geniet ik elke dag weer van.”